Het lijkt soms wel zo te zijn dat een werk tot kunst wordt verheven door het concept, door het achterliggende verhaal. Denk aan het zwarte vierkant van Malevich. Zonder context zie je gewoon een zwart vierkant... meer niet. Of dat nu terecht is of niet laat ik even in het midden maar voor mij is het verhaal wel een deel van het werk.

Ik ben altijd op zoek naar een verhaal; een diepere betekenis, klein of groot. De reden waarom ik een bepaald onderwerp schilder of misschien wel een boodschap voor de kijker. Het is als een film die zich ontwikkeld tijdens het schilderen. Zo kan het zich evolueren tot een complex verhaal. Als kunstenaar heb ik de keuze gemaakt deze verhalen niet te delen. Kunst moet je zien, voelen, ervaren. Mensen vertellen mij daardoor hele mooie verhalen over mijn werk. Hun verhalen. Soms komen ze overeen, vaak ook niet. En dat is juist mooi. Dat een beeld, wat in gang zet door er alleen maar naar te kijken.

Een werk waar ik nu mee bezig ben heeft een groot contrast in zich en een misschien wel wat dreigend voorkomen. Dit dreigende komt in vooral m'n abstracte werk terug. Maar daar tegenaan zet ik iets lichts, iets hoopvols. Dit werk is nog lang niet af. Ik dacht eigenlijk van wel maar nu ik er zo naar kijk komen er misschien nog wel meer planten en takken bij om het 'dreigende' groter te maken. Ik denk dat ik niet iets heel verrassends zeg als het lichtje altijd blijft schijnen, hoe donker of begroeid het leven is.

Gister legde ik de laatste hand aan dit werk. Door de jaren heen zie ik een eigen handtekening ontstaan. Een schildertoets die ik herken als de mijne. Deels ontstaat dat vanzelf. Als je de techniek nog niet machtig bent zie je patronen en een schildertoets terugkomen waar over nagedacht is; in de vorm van kruisjes of één richting op. Na een periode ontdekte ik dat ik te precies werkte. Ik wilde er meer van m'n gevoel in leggen. Dus heb ik bewust een hele nieuwe toets geprobeerd. Tegen mijn aard in, ben ik met vakjes gaan schilderen zoals te zien in het schilderij 'If you were here'. Dit maakte dat ik uit mijn systeem stapte. Door de andere kant op te gaan vond ik de middenweg waar ik naar opzoek was. Ook heeft het abstract schilderen mij daar enorm bij geholpen. Maar daar zal ik later over schrijven.
Hoewel ik een weg vond betekend dat natuurlijk niet dat ik klaar ben. Als 'maker' ben ik continue opzoek naar nieuwe manieren om mijn gevoel op doek te uiten.

80 x 60 cm
​Olieverf

Vanaf het voorjaar 2016 ga ik hopelijk aan het werk in mijn eigen atelier in het prachtige landschap van Vriezekoop aan de Drecht. Als het door gaat deel ik deze met 3 andere kunstenaars. 
De oude stal en het uitzicht lenen zich perfect voor het geven van lessen. 's Zomers is het dan ook heerlijk om naar buiten te gaan en aan het water het uitzicht of misschien wel een paar schapen te schilderen.

Mijn eerste post op deze blog. Ik wil graag een inkijk geven in mijn denkwereld en laten zien wat ik doe. Veel mensen die gaan schilderen stuiten op de vraag: 'wat moet ik schilderen?'. Voor mij is dat altijd heel divers geweest maar een altijd terugkerend thema is het naakt. Het menselijk lichaam leent zich enorm voor het uiten van emoties. Sterker nog het doet niet anders. Daarnaast is het naakt natuurlijk erg mooi om naar te kijken.